آیا قی کردن عمدی موجب کفّاره است؟

نظر آیت الله مکارم شیرازی

قی کردن از روی عمد روزه را باطل می کند، هرچند برای نجات از مسمومیّت و درمان بیماری و مانند آن باشد، ولی قی کردن بدون اختیار یا از روی سهو روزه را باطل نمی کند.

اگر فردی به طور عمد در ماه رمضان قی کند(مانند فرو بردن انگشت در دهان) و موجب باطل شدن روزه شود آیا فرد باید کفاره آن روز را بپردازد یا نه فقط قضا کافیست؟

اگر عمداً باشد علاوه بر قضا کفاره هم دارد.

مطابق نظر آیت الله سیستانی

هرگاه روزه‏دار عمداً قی (استفراغ) کند هرچند به دلیل مرض یا برای نجات از مسمومیت و مانند آن ناچار به این کار باشد، روزه‏اش باطل می شود ولی اگر سهواً یا بی اختیار قی کند، اشکال ندارد.

اگر فرد در شب چیزی بخورد که می داند به علّت خوردن آن، در روز، بی اختیار قی می کند، روزه‏اش صحیح است.

اگر روزه‏ دار بتواند از قی کردن خودداری کند، چنانچه خود به خود انجام شده است به گونه ای که عرفاً نگویند فرد، خودش را وادار به قی کردن نموده لازم نیست از آن جلوگیری کند و روزه‏اش صحیح می باشد.

طبق نظر آیت الله صافی گلپایگانی

هر گاه روزه‎دار عمداً قی کند اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‎اش باطل می‎شود، ولی اگر سهواً یا بی‎اختیار قی کند، اشکال ندارد.

اگر در شب چیزی بخورد که می‎داند به واسطه خوردن آن، در روز بی‎اختیار قی می‎کند، احتیاط واجب آن است که روزه آن روز را قضا نماید.

اگر روزه‎دار بتواند از قی کردن خودداری کند، چنان چه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد، باید خودداری نماید.

اگر مگس در گلوی روزه‎دار برود، چنان چه ممکن باشد، باید آن را بیرون آورد و روزه‎اش باطل نمی‎شود، ولی اگر بداند که به واسطه بیرون آوردن آن، قی می‎کند واجب نیست بیرون آوردن و روزه‎اش صحیح است.

اگر سهواً چیزی را فرو ببرد و پیش از رسیدن به شکم یادش بیاید که روزه است، چنان چه ممکن باشد باید آن را بیرون آورد، و روزه‎اش صحیح است.

اگر یقین داشته باشد که به واسطه آروغ زدن، چیزی از گلو بیرون می‎آید، نباید عمداً آروغ بزند بلکه اگر احتمال بدهد بنابر احتیاط واجب آروغ نزند.

منبع:aftabir.